Васілю Зуёнку
1
Рэчка Нача цячэ ў акіян.
Нездарма яе ўславіў Зуёнак.
«Начу», кнігу яго,
як-ніяк
Браў у космас з сабой Кавалёнак.
2
Чалавек па абліччы відзён.
Як паэт,
Майстра ён адмысловы,
Што ашчадны
I змалку жадзён
Да крамянага свежага слова.
Нават цяжка такога знайсці:
Дабрачынны, спакойны, няшкодны,
I сумленны, і сціплы ў жыцці,—
Чалавек памяркоўна-лагодны
I ў пісьменніцкім нашым двары,
I ў сям'і,
I ў вандроўках заморскіх...
Недарэмна ж на Лысай гары
Сябраваў з ім Вядзьмак-Лысагорскі.
3
Па п’янцы
Карцёжнікі два
з азартам
(Карціна незнаёмага мастака)
Платформу вагонкі
выйгралі ў карты
І не знаюць,
як вывезці з тартака.