Максіму Танку
Не жадаў бы я анікому,
Каб на схіле гадоў людскіх
Давялося, як нам, выконваць
Спецыяльнасцей шмат якіх.
Нарыхтоўшчыка правіянту,
Санінструктара і ўрача,
Кухара і афіцыянта
Абавязаны мы сумяшчаць.
I ў адной асобе ўсё гэта,
Адначасна і задарма.
А для творчай працы паэта
Ні хвіліны вольнай няма.
Ноччу звалішся з ног ад зморы,
Як насноўдаешся за дзень,
Быццам бы невылечна хворы,—
Не паэт,
А ягоны цень.
Хай на свеце святых і грэшных
Доля гэткая абміне...
Дзякуй Богу яшчэ,
што вершы,
Хоць і зрэдку,
ды сняцца ў сне.