***

Максіму Танку

Не жадаў бы я анікому,

Каб на схіле гадоў людскіх

Давялося, як нам, выконваць

Спецыяльнасцей шмат якіх.

Нарыхтоўшчыка правіянту,

Санінструктара і ўрача,

Кухара і афіцыянта

Абавязаны мы сумяшчаць.

I ў адной асобе ўсё гэта,

Адначасна і задарма.

А для творчай працы паэта

Ні хвіліны вольнай няма.

Ноччу звалішся з ног ад зморы,

Як насноўдаешся за дзень,

Быццам бы невылечна хворы,—

Не паэт,

А ягоны цень.

Хай на свеце святых і грэшных

Доля гэткая абміне...

Дзякуй Богу яшчэ,

што вершы,

Хоць і зрэдку,

ды сняцца ў сне.

Загрузка...