Запрашэнне да роздуму

Гавораць,

кожны можа стаць паэтам,

Хто папрацуе некалькі гадоў,

Здавалася б,

у непрыкметным гэтым

3 раённых

беларускіх гарадоў.

У рай і ў пекла ад яго парога

Да Бога й чорта

як падаць рукой

Чыгункаю,

асфальтнаю дарогай,

Славутаю славянскаю ракой,

Якая іншыя ўвабрала рэкі,

Каб не згубіўся ў лесе і ў палях

Вялікі водны шлях

з вараг у грэкі,

Цераз які пралёг Варшаўскі шлях,

Што ад Масквы братэрскай,

праваслаўнай,

Ідзе ў далёкі каталіцкі Рым

I ўскраінай перабягае здаўна

Цераз чыгунку

з Пецярбурга ў Крым.

Змяніўся горад з выгляду

і з твару:

Быў зборышчам студэнтаў да вайны,

А зараз па ягоных тратуарах

Бадзяюцца курортнікі адны.

Уздоўж і ўпоперак яго,

вядома,

Ты пехатою выхадзіў наўпрост.

Ад роднага мне

матчынага дома

Ён усяго за пяць дзесяткаў вёрст.

Алесь Жаўрук у ім уславіў поймы,

I вершы сніў Мікола Сурначоў.

Дзе Друць з Дняпром

злучаюцца ў абдоймах,

Стаіць зялёны горад Рагачоў.