Уладзіміру Паўлаву
У Плёсах маіх
I ў тваім Замошшы
Як толькі ў садах
Сабралі апад,—
і ўдзень і ўначы
Залатыя грошы
Чаканіў і штампаваў
Лістапад.
Дый снежань прыйшоў
Не ў адзенні зрэбным,
На зіму ён
Назапасіў дабра:
3 кудасы напраў
Белых нітак срэбных
I грыўняў
Наштампаваў з серабра.
А студзень прыйшоў,
Астудзіў паветра,
На ўток узяў жэмчуг
I паркалю
Сумёты-сувоі па кіламетру
3 тых нітак наткаў
I склаў на зямлю.
А люты сшыў саван
Дый прыбірае Зямлю,
Што мароз закаваў наўкруг.
Яе зіхаценне зрок адбірае,
Яе мерзлата пераймае дух.
Магілу ў ёй выкапаць —
Цяжка, гора,
Дый мёртвы
Замерзне ў цеснай глушы.
Таму і прыдумалі
Крэматорый,
Дзе — горача целу,
Вольна — душы.