***

Уладзіміру Паўлаву

У Плёсах маіх

I ў тваім Замошшы

Як толькі ў садах

Сабралі апад,—

і ўдзень і ўначы

Залатыя грошы

Чаканіў і штампаваў

Лістапад.

Дый снежань прыйшоў

Не ў адзенні зрэбным,

На зіму ён

Назапасіў дабра:

3 кудасы напраў

Белых нітак срэбных

I грыўняў

Наштампаваў з серабра.

А студзень прыйшоў,

Астудзіў паветра,

На ўток узяў жэмчуг

I паркалю

Сумёты-сувоі па кіламетру

3 тых нітак наткаў

I склаў на зямлю.

А люты сшыў саван

Дый прыбірае Зямлю,

Што мароз закаваў наўкруг.

Яе зіхаценне зрок адбірае,

Яе мерзлата пераймае дух.

Магілу ў ёй выкапаць —

Цяжка, гора,

Дый мёртвы

Замерзне ў цеснай глушы.

Таму і прыдумалі

Крэматорый,

Дзе — горача целу,

Вольна — душы.

Загрузка...