Запрашэнне да роздуму

3 самага ўступлення ў піянеры

3 праўдай жыць пачаў я не ў ладах:

Па наіўнасці дарослым верыў,

Што раскоша — страшная бяда.

Вырас я няўклюдай даўгавязым,

Танцаваць які — ні ў зуб нагой...

Гальштук юнаком не ўмеў завязваць

Дый саромеўся насіць яго.

Бо за танцы, гальштукі, маністы,

За пярсцёнкі і духі тады

Насміхаліся ў нас камуністы

Як з дарослых, так і з маладых.

Бо лічылі ўборы перажыткам,

Падае што прыклад ім благі

(Хоць і елі хлеб таксама з жыта

І з мукі пшанічнай — пірагі).

Узаконенай ілжэнавукі

Кандыдаты ўсе і дактары

У галовы ўдзёўбвалі прынукай

Адмаўленне ісцінаў старых.

Ва ўнісон ім з раніцы да ночы

Камісары і палітрукі

Не заплюшчвалі ад стомы вочы,

Балбаталі, як цецерукі.

I ўсялілі ў нас надоўга пільнасць,

Да падманнага давёўшы сну...

Выкралі ў вайскоўцаў і ў цывільных

Казнакрады нашу ўсю казну.

Выстаўлялі напаказ іх жонкі

Крадзенае гэтае дабро:

3 плаціны кулоны і пярсцёнкі,

Ды хрусталь, фарфор і серабро.

У асабняках у казнакрадаў

Золата й каштоўных камянёў

Не на унцыі,

не на караты,

А ў мільёнах лічыцца рублёў.

Мабыць, адтаго і слова «краты»

Нездарма на ўвазе меў народ,

Ёміста назваўшы партакратамі

Крымінальна-палітычны зброд.