Запрашэнне да роздуму

Мае настаўнікі і вучні,

Мае калегі і сябры,

Без вас,

Як без прыдатка — злучнік,

Я з некаторае пары

Тут,

За гарамі і лясамі,

У чужадальняй старане,

Дзе,

Як вы ведаеце самі,

Лягчэй глядзець і дыхаць мне.

Але,

Наколькі гэта можна,

Перад усімі на вачах,

Я за паўсвету,

3 вамі з кожным

Гаворку шчыра распачаў.

I ўжо становіцца відушчы

Пагляд знявечаных вачэй,

I грудзі не сціскае ўдушша,

I сэрцу робіцца лягчэй.