Запрашэнне да роздуму

Помніш,

колькі ўваходзін

(Ды ў якія дамы!)

I радзін,

ці народзін

Разам справілі мы?

Наглядзець без абвесткі

Мелі шанц,

бо з рукі:

Ты —

для сына нявестку,

Зяця — я для дачкі.

Праўда,

хоць наваселлі

I радзіны былі,—

Разам справіць вяселле

Дзецям

мы не змаглі.

Мабыць,

выпрабавання

Не хапіла тады

На трываласць кахання

У кагось з маладых.

Бо ўзялі

ды ў нядзелю

У аднолькавы час

Два згулялі вяселлі,

Як знарок

напаказ.

Як нам быць,

не спыталі

Ні ў цябе,

ні ў мяне,

Што не станем сватамі

Мы па іхняй віне.

Не анёл жа ты боскі,

Ды і я не святы...

Але ўсё ў нас па-свойску,

Хаця мы не сваты.