Запрашэнне да роздуму

У прыморскім горадзе,

дзе вокны

Ззяюць звечара,

бы ў сотах —

мёд;

Дзе прапахла соллю ўсё навокал

I лісцём лаўровым навылёт,

Весняю парой неспадзявана

Выпаў снег, зашэрхнула вада.

Долу з пералётных караванаў

Лебедзяў асела чарада.

Ну і што б вы думалі?..

Стыхіяй

3 панталыку збітыя зусім,

Ўсё-такі не засталіся тыя

На вадзе

пры беразе марскім,

Дзе жыруюць на выгодзе мірна

Качкі й чайкі

тлумнай чарадой,

А знайшлі сабе

басейн-градзірню

3 падагрэтай

грунтавой вадой.

Перад вокнамі гарвыканкома,

Побач з Домам гандлю і кіно,

Дзе шматлюдна,

корм —

у гастраноме,

I прыгляд начальства заадно.

Значыць,

мысляць лебедзі цвяроза,

Думаюць не горш,

як чалавек,

Хоць сярод людзей

птушыны розум

Выклікае кпіны,

нават здзек.