Запрашэнне да роздуму

3 Мазурскіх азёраў

I з кодраў румынскіх

Ты выбраўся ў часе сусветнай

Жывы

I на грамадзянскай

У Польшчы і ў Мінску

Таксама ўцалеў

I не склаў галавы.

Нябожчык мой бацька,

Дабрак і дружака,

Спакойны характарам,

Знешне мажны,

Сумленны ў жыцці

Беспартыйны служака,

Таму і кароткі

Твой спіс паслужны.

Вясковы пастух,

Сакратар сельсавета,

Нязменны ў калгасе сваім

Старшыня

I стараста сельскай абшчыны

Тым летам,

Калі вызваленне

Сустрэла радня.

Не знаў ты, што служыш

Прыгоннаму праву,

Што нас рабавала

I люд за мяжой:

Калгасы —

Уласная наша дзяржава,

Абшчыны —

Прышэльцы з краіны чужой.

Даруй,

Што сябе адчуваў я нязручна

Ў руках з перадачай табе

Не адной:

У зале судовым,

Калі я быў вучнем,

Студэнтам —

У лагернае прахадной.

Каб знаў, дзе ўпадзеш,

Абмінуў бы свядома.

Плывец не адолее вадаварот.

Бяда,

Калі правай руцэ невядома,

Што левая робіць —

I наадварот.

Ну, шго мне з таго,

Што пацвердзіў Цанава,

Што быццам бы ты

Па заданні служыў,

Калі ён раней

Не даведаўся нават,

Што ў лагеры ты

Галаву ўжо злажыў.

Не ведаю я,

Дзе ты быў пахаваны,

Ды знаю:

Магілы няма, бо над ёй —

Не крыж,

А разросся палын з дурнап’янам

I горб надмагільны

Зраўняны з зямлёй.