Запрашэнне да роздуму

Памагчы не могуць

Праклёны і маленні.

Кажуць:

«Трэба жыць, як набяжыць».

У прыморскім раі,

На вечным пасяленні,

Без прытулку вымушаны жыць.

Сузіраць міжвольна

Высадку дэсанта

3 сушы

ды з паветра і з вады —

Стомленых курортнікаў,

Жвавых экскурсантаў,

Што імкнуцца адусюль сюды.

Дзівяцца Ай-Петры

На сонечным сугрэве,

Аглядаюць кожны парк і пляц,

Стройныя секвоі —

Мамантавы дрэвы,

Царскі белакаменны палац.

Дзесяць год бадзяюся

Ў экзатычным раі

Ды ў людзей

прыстанішча прашу...

Думкі і ўспаміны

Аб мілым родным краі

Дзень і ноч

вярэдзяць мне душу.

Засланіць не здолелі

Велічныя горы

На радзіму запаветны шлях.

Гул марскі нагадвае

Шум вячысты бору,

А секвоі —

хвоі на палях.

Íгліцы калючай

Вечназялёны неруш,

Як шыпшыны параснік густы.

То чабор напомняць,

То дзеразу,

то верас

Размарыну дробныя кусты.

Вечным сном спачыў бы я

Пад бярозай ніцай,

Адбіваючы паклон зямны

Краю,

дзе, як бомы,

Пазвоньваюць крыніцы

I азёры звоняць,

як званы.