Запрашэнне да роздуму

Сябрукова вяселле

I радзіны дачкі

Адзначалі не зеллем

За сталом дружбакі.

На радзінах вясёлых

Я не знаў, не чакаў,

Што самому

анёлам

Стане сябра дачка.

Мой анёл-захавальнік,

3 цемрай у барацьбе

3 неба

выратавальнік,

Бог, паслаў нам цябе.

Мой анёл-захавальнік,

Выратоўваў мой зрок

Скальпель твой,

як паяльнік,

Папрапальваў ён змрок.

Дык дазволь жа хоць кветкі

Прыпаднесці табе,

Як удзячнасці сведкі.

А каб стрэс

зняць з сябе,

Мой анёл-захавальнік,

Зноў я выпіць гатоў

Горкай чарку дазвання

За цябе і бацькоў.