Запрашэнне да роздуму

Для цябе валошкі і рамонкі

Не адзін прыносіў я з палёў,

Але залацістыя пярсцёнкі

Толькі я табе з саломы плёў.

У ватазе жэўжыкаў ціхмяных

Для раўніўцаў з вострым языком

Ты была нявестай саламянай,

Я быў — саламяным жаніхом.

Сталаю, ты мне аднойчы тонка

Намякнула ўжо наконт таго,

Каб сапраўдны падарыў пярсцёнак.

Я табе прэзентаваў яго.

Ты ж, замест удзячнасці ўзаемнай,

Свой пярсцёнак,

дарагі ў цане,

На мой пруткі палец безыменны

Не дала як след прымераць мне.