У ноч на Пакровы

Грыб жарэ літаратуру,

Як падлогу ў хаце — рыхтык.

Неабачна гоцнеш здуру —

I памост праломіш дрыхлы.

Вунь паэт быў. Нават з імем.

Гоцнуў раз — і шусь у пограб!

А ўжо там — гурма! I з імі

Моркву ён храбошча ўпохраб.

I празаік — у скляпепні.

Галяпуе — рэха ў хаце:

«Я ўжо, хлопцы, не пісьменнік!

Я ўжо, хлопчыкі, пісацель!»

Во, той грыб — брыда якая!

Лек адзіны — антысептык.

Кажуць: дохне і знікае.

Але я — вялікі скептык.

Сакавік 2007 г.