У ноч на Пакровы

Быў там калісьці —

і запіс зрабіў у нататнічку:

«Божа мой мілы,

як любяць малых у Арменіі!

Мамы і таты,

дзяды і бабулі,

і няні ў садку,

і настаўнікі ў школе,

і ўсе-ўсе суседзі ў двары,

і незнаёмыя цёткі, дзядзькі

на вулцы ці ў скверыку, —

усе да малых прамаўляюць тут

толькі любоўю!

Адною любоўю!

Ды не такою, як мы да сваіх

прамаўляем звычайпа —

не нервовай, не воклічнай,

не павучалыгай,

а якойсьці, якойсьці...

не ведаю, як і сказаць...

галубінагалосай.

Колькі і дзе ні пачуў,

ні падслухаў, —

ну так: галубінагалосай!..»

Жнівень 2007 г.