У ноч на Пакровы

Нягоднік

дубінкай падлеткаў збівае —

Каб вылі ад болю, каб пець не маглі.

А «Ветрык» спявае,

I «Менка» спявае, —

Спяваюць! Бо гэта іх лёс на зямлі.

Бо ветрык ёсць ветрык —

звініць перазвонна

У струнах даспелага ў полі жытца.

Бо Менка ёсць Менка —

і ў памяці вольна

Журчыць векавечнаю нотай жыцця.

Бо «Ветрык» і «Менка» —

пяюць сугалосна.

А гожа — няйначай анёлаў гурты.

Ім хочацца жыць у дзяржаве нязлоснай.

У светлай — як сонечны дзень залаты.

2007