* * *


Даруй, Гасподзь, і ты даруй-прабач,

Анёл далёкі мой, павек адзіны,

Што часам здрадна падступае плач

У горкіх роздумах пра лёс Радзімы.

Я чую, чую голас твой з нябёс:

«Табе няможна так! Не маеш права!

З любві і гневу, а не з плачу й слёз

Ва ўрочны час здзяйсняецца Дзяржава».

Кастрычнік 2007 г.

Загрузка...