Дзякуй, брат!


Хто там «рэкнуў»

(мабыць, з нецвярозу),

што зачахла ніва Мастака?

Пачытайце ў «Дзеяслове» прозу

майстра-мага Віктара Казька.

Я — чытаў,

і, не стрываўшы болю,

сэрца растрымцелася да слёз.

Дзякуй, брат!

Так цяжка, як з табою,

я даўно ўжо не ўспрымаў наш лёс.

2008

Загрузка...