Шторанiцы ён выглядвае ў акно. Цi ёсць сонца? Ён працуе выключна ў добрае надвор’е. Ён актор балета. Яму патрэбны гледачы. А яны бываюць на бульвары толькi ў пагодлiвыя днi. Таму дзень пачынаецца з доўгага пагляду на неба.
Ён уцёк з Беларусi ў Барселону. Назбiраў грошай, перапрадаючы валюту на Камароўскiм кiрмашы. Праз знаёмага мастака знайшоў сквапную iспанку, фiктыўна ажанiўся i перабраўся ў Каталонiю. Атрымаўшы вiд на жыхарства, ён наняў у рабочым раёне маленечкi пакой з варэльняй i душам. А цяпер на золку выглядае ў адзiнае акно. Цi не пайшоў дождж? Калi на вулiцы суха, Бульварнiк бярэ валiзу з тэатральным касцюмам Дон Кiхота i iдзе ў цёмны двор, што каля кiрмашу. За скрыняй з-пад гароднiны ён пераапранаецца ў рыцара маркотнага вобраза i з ног да галавы зафарбоўваецца ў срэбны колер.
Цэлы светлы дзень ён стаiць на бульвары Рамбла i за кiнутую манетку робiць узмах драўлянай дзiдаю.
Штовечар Бульварнiк выграбае са скрынi нажабраванае. Дзелiць грошы на тры роўныя долi: на старасць, на жыццё i на задавальненне.
А радасцi ў яго вельмi простыя. Разам з вулiчным мастаком сербам, якi ўцёк з Боснii, Бульварнiк iдзе ў бар i напiваецца маскоўскай гарэлкi.
22.09.1995