Ягоную сястру мелi ўсе. Нават не саромеючыся, прасiлi яго выйсцi з пакоя, i, як толькi зачынялiся дзверы, сястра ўкленчвала перад мужчынскiмi нагавiцамi i пачынала расшпiльваць прарэх. А Слепнiк хоць бы вокам мiргнуў. Яму, пэўна, падабалася, што сястра прыгожая i яе любяць i жадаюць. А можа i не так. Адно дакладна: Слепнiк нiяк не рэагаваў на паводзiны старэйшай улюбёнай сястры. Толькi аднаго разу ён перажываў, калi тая паехала ў Вiльню з новым прарэхам, зачынiлася ў нумары i перарэзала сабе i каханку вены. Памерцi iм не дала старая латышка-прыбiральшчыца. Яна пагрукала ў дзверы, а калi каханкi-самагубцы не адчынiлi, выклiкала прыдзвернiкаў... Вось тады Слепнiк перанерваваўся i напiсаў опернае лiбрэта пра рамантыкаў-каханкаў, якiя скончылi жыццё самагубствам на закiнутым стадыёне. У фiнальнай сцэне на сагнутыя нерухомыя спiны сыплецца снег. Усiм падабаўся фiнал: ён i яна, нежывыя, сядзяць абняўшыся ў вялiзнай ракавiнцы стадыёна, а на iх цiха падае дыяментавы снег. Слепнiка хвалiлi, падбадзёрвалi i цiскалi ягоную жонку. Так зазвычаiлася: трахаць ягоных жанчын. I калi сястра трапiла ў вар’ятню, усе пачалi лазiць пад спаднiцу да жонкi. А яна, дарэчы, была i не супраць. Жонка была з юрлiвых. Ёй падабалася маркiтавацца. Аднойчы яна трахалася ў Сочы, на пляжы, з каўказцам-барменам. Зайшла за распранальню ў бамбук, скiнула плаўкi i ўперлася далонямi ў каленi. Каўказец прыладкаваўся ззаду. А Слепнiк ляжаў на пяску i чытаў расейскi дэтэктыў. Кнiжку ён трымаў каля самага носа. Слепнiк меў вельмi слабыя вочы. Ён жыў у вечным сутоннi. Усе карысталi з таго i спакушалi ягоных жанчын. Слепнiк не крыўдаваў i не раўнаваў. Была прычына: няправiльны, выцягнуты, як дыня, чэрап. Калi Слепнiк спрабаваў нарадзiцца, ён нiяк не мог вылезцi на свет Божы. Акушэры дапамагалi — цягнулi абцугамi за галаву i крышачку расцiснулi чэрап. Але ў час спынiлiся, распаласавалi матчын жывот кесаравым сячэннем i дасталi знявечанае дзiця. Слепнiк жыве трыццаць трэцi год, ён носiць акуляры, даглядае рэдкiя i доўгiя валасы на няправiльным чэрапе. Ён любiць ром "Бакардзi" i не крыўдуе на тых, хто задавальняе эратычную прагу сястры i жонкi.
Усе мне гавораць: ты павiнен расказаць Слепнiку пра паводзiны ягоных жанчын, ты з iм сябруеш i справы ягоныя вядзеш. А што я магу сказаць сляпому, калi сам клаўся ў ложак з ягонымi жонкай i сястрой адначасна?
09.07.1996