Босая зорка

Калi цябе няма,

Здаецца, усё не гэтак

Наўкол, i на душы, i ў небясі.

Маіх кароткіх дзён

Такі кароткі ветах

Падказвае: прасі яе, прасі.

Прасі яе даўжэй

Застацца ў прыпамінах

І ў снах хоць

Затрымацца як даўжэй.

А ты спяшаешся,

Нявінная ў правінах,

І я малю: набліжся, пабліжэй.

Далёкі бераг

Рэчкі першае сустрэчы,

I пад ільдом расстання

Бʹецца плынь.

I ў рыфму просяцца твае,

Твае, вядома, плечы.

Наіўны гэты верш на ix накінь.

Маю надзею —

Сагрэе...