Босая зорка

Былі ваўчыныя вяселлі.

Руя халодная была.

Сябры траплялі ў пасткі,

Пселі.

На голад не хапала зла.

І неаднойчы быў жанаты.

Не звык i плесціся ў хвасце.

Былі ваўчыцы й ваўчаняты.

Канала здобыч на хрыбце.

Гаспадару зірнуць у вочы,

Чыіх авец перацягаў,

Не дазваляе гонар воўчы.

Дасюль чуваць сабачы гаў.

Поўсць пасівіў нахабны іней.

Сцяжкоў чырвоных крык замоўк.

І ў полі волю гаспадыняй

Адну прызнаў

Самотны воўк...