Колькі ні смяяліся з варомы,
З голасу картавага не кпілі,
Падаў ейны цень
На лбы й на троны.
Седалам былі сукі i шпілі.
Свой убор да пер'іны варона
Ад часін паганскіх захавала.
Што ж за ёй дагэтуль падазрона
Сочыць чалавечая навала?
Хто вароне гнёзды разбурае,
Хто крадзе галюткіх варанятак,
Хто дурной варону называе,
Беспрабудна ходзячы ў вар'ятах?