ДА ПАРТРЭТА МАРКА ШАГАЛА


І засланяецца ён вачыма

Яшчэ блакітнымі,

Каб нікому

Убачыць было немагчыма

Маркоту ягоную й стому.

Сканчаецца справа зямная...

Не дбае мастак пра надзелы...

Самога сябе ўспамінае,

Самотны,

Як космас ссівелы...

Загрузка...