Босая зорка

Зорка босая йшла па зямлі.

Я хацеў ёй купіць чаравічкі.

Толькі як згаварыцца,

Калі

У яе незямныя прывычкі.

Зорка босая йшла па расе,

І сляды яе не астывалі.

І вятры слугавалі красе.

Халады ад яе адставалі.

Зорка босая йшла нацянькі,

Бо спазніцца баялася дужа.

Дзе ступала, цвілі васількі,

Дзе стаяла, ўсміхалася ружа.

Зорка босая йшла ў тумане

Кладкай зыбкай над хітрай вадою.

Зорка босая йшла да мяне.

Каб аднойчы назвацца табою.