Босая зорка

Калі апошні беларус

Апошні дзякуй небу скажа,

Туга на сэрца Богу ляжа

I ўсцешыцца прыблудны хлус.

Бог i спахопіцца тады,

Што цягавітых не хапае.

На ласку й так зямля скупая,

I свет такі немалады.

Заселіць Беларусь наноў

Бог беларусамі такімі,

Што будуць на сваёй радзіме

Панамі без чужых паноў.

Край продкаў родны нездарма.

Душа без мовы — сіратою.

I вольны помніцьме пра тое,

Што шыі мулка ад ярма...