СТАРЭЕ ДЗЕНЬ...


Душа прагоркне ў палыне.

Сон абначуе за барамі.

А голас мамін будзе мне

Гучаць,

Нібы малітва ў храме.

Маўчыць, як цень, мой страх.

І вір

Смяецца сінімі губамі.

Старэе дзень.

І рыдаль жвір

Не сыпле ў рот бяззубай яме.

Яшчэ пярун сябе кляне.

І рана зачыняцца браме.

А голас мамін ува мне

Гучыць, як у забытым храме...

Загрузка...