АКРАМЯ...


І калі ў нас нічога не будзе,

Акрамя вады i агню,

Я напоўню пяшчотай грудзі,

Небасхіл да сябе прысланю.

I цябе да сябе прыхіну я,

Як галінку агонь малады.

Дождж тады

Да цябе прыраўную,

Што стулае ў твае сляды.

Мроя ў радасным перапудзе

Свой згадае забыты след.

I кал i ў нас нічога не будзе,

Будзе ў нас як сусед

Сусвет...

Загрузка...