ГЛУХІЯ ПАСТУХІ


Ідуць праклёны не на лес сухі.

Каб пляскаць радасці,

Не хопіць ладкаў.

Нам аддаюцца нашыя грахі

Праз нашых

Неўсвядомленых нашчадкаў.

У старасці глухія пастухі.

I самапасам ходзяць

Думак статкі.

I самі па сабе

Жывуць грахі.

I нас не хочуць заўважаць

Нашчадкі...

Загрузка...