СПАГАДА


Кат звяртаўся да сваёй ахвяры,

Ha спагаду маючы надзею:

— Гэта я пакутую ад кары,

Я — ахвяра,

Вер мне, дабрадзею.

Потны, слізкі ад крывавай працы,

Болей сам, здаецца, дыхаў страхам.

І цікаўнасць дыхала на пляцы,

І сачыла за скупым узмахам.

Кат. відаць, спазняўся на вячэру.

Кат спяшаўся да сям'i, дадому.

І няшчасны папрасіў сякеру —

Галаву адсек сабе самому!

Загрузка...