ВЫГНАНЕЦ


Ён толькі зрэдку ў забытым сне

Ды ў думках ласых бывае дома.

Чужое ўсё ў чужой старане.

Адно што родная толькі стома.

Здаецца смехам ягоны плач.

Па свеце гоніць дакораў зграя.

I вочы выцалуе крумкач.

Як роднага,

Прыме зямля сырая.

Загрузка...