КАЛЫШЫ...


«Я табе сяброўка і сястра.

Я табе ўжо болей не каханка...» —

Пазваніла мне накаванка.

Пасвятлела позняя пара.

Праз гады спаткаў мой смутак

Тую,

Што вяла мяне праз пекла ў рай.

Як ты забыццю ні патурай.

Ад сябе самога не ўратуе.

Гэта ужо як быццам калыханка,

Ад якой бадай што спаць пара.

Калышы, сяброўка i сястра,

Ашукай, як шчырая цыганка...

Загрузка...