Я даўнiм стаў, як вальс,
Што быў сыграны
Аднойчы некім i не для мяне.
І сажалак зялёныя экраны
Hi мой адчай, ні сум не скалыхне.
Я ўзяты настальгіяй на парукі,
Дзе тыя рукі, ўдзячныя мальбе?
Мелодыя забылася, і гукі
Пайшлі ў нябыт,
Каб там знайсці сябе.
Ці ўзнагароджаны, ці пакараны
Тым успамінам, што жыве i ў сне?
Я стомлены, як вальс,
Што быў сыграны
Аднойчы некім.
Ды не для мяне...