Босая зорка

А мне зусім не ў галаве,

Хто з нас каго перажыве,

Мой верны кот Міроне.

Што мае быць, не праміне,

Сядзіш ты на плячы ў мяне.

Як цар на хісткім троне.

Нам варыцца ў вадным катле.

Ты чорны, як адчай, але

З бялюткім падбародкам.

Ты любіш слухаць цішыню.

Лепш за мяне пяеш курню

Нахабнахвостым коткам.

Ты ў марцаванні не слабак.

Ты цвеліш, як i я, сабак

I не бяжыш наўцёкі.

Табе на славу напляваць,

Абы свой кус упаляваць,

Мой лірык соннавокі.

Нам сырадою не стае.

1 ўсе галовы гнем свае

Ніжэй над плыткім сподкам.

Хто здоўжыць век — тае лухты,

Я з белай барадой ці ты

З бялюткім падбародкам...