Босая зорка

Калі ў Вушачы начаваў Напалеон,

Ноч ліпеньская ў асалодзе млела.

Спакой трывогу браў

У свой палон.

Вушачка-рэчка ў туманах мялела.

Раскручваў жорны часу

Мулкі млён.

І выдумлялі вецер ветракі.

І ратуша драўляная старэла.

І ў неба на кашулі васількі

Да раніцы ўсміхаліся нясмела.

І сон ішоў з Парыжа нацямкі.

Да імператара патрапіць

Хоць бы ў сон

Паненкі мроілі, ажно не спалі.

Мілосць здавён —

I эшафот i трон.

I жарсць падумак смелых

Кралі кралi,

Калі ў Вушачы начаваў Напалеон...