ДОЎЖЫЦЦА...


Дзень скарацеў,

Як і цень мой зямны.

Ноч падаўжэла, як вечная тая,

Што землялюбаў халодна вітае

Позіркам,

Дзе не чуваць гаманы.

Б'ецца на цурачкі сподзеў,

Я к збан.

Роспач глядзіць, як змяя-верацея

З зябкай замовы, дзе боль карацее.

Доўжыцца,

Доўжыцца,

Доўжыцца зман...

Загрузка...