Прыядаецца ўсё,
Апроч
Лусты жытняй
Ды бульбы сопкай.
Радасць скача апошняй стопкай
Перад тым, як кульнуцца ў ноч.
Праядаецца ўсё,
Апроч
Імені свайго i ўспамінаў.
Той, хто засветла свет пакінуў,
Рэху не згадае:
Кроч!
Прыглядаецца ўсё,
Апроч
Неба ды аблічча матулі.
Хто згубіўся ў агульным гуле,
Хай пілнуецца родных воч...