УСЁ, АПРОЧ...


Прыядаецца ўсё,

Апроч

Лусты жытняй

Ды бульбы сопкай.

Радасць скача апошняй стопкай

Перад тым, як кульнуцца ў ноч.

Праядаецца ўсё,

Апроч

Імені свайго i ўспамінаў.

Той, хто засветла свет пакінуў,

Рэху не згадае:

Кроч!

Прыглядаецца ўсё,

Апроч

Неба ды аблічча матулі.

Хто згубіўся ў агульным гуле,

Хай пілнуецца родных воч...

Загрузка...