* * *

у доме чорнага сонца

спачне назаўсёды

жарам часу спапеленае цела

яго тлеючы ўспамін

жыць будзе

пакуль знікаючы контур

не астыне ў сотах памяці

тых хто кахаў

і хто ненавідзеў

а ты

пранікнуўшы ў паралельны свет

заззяеш

жамчужынаю райскага святла

у сусветным

вадападзе

жыцця

што насыціць

вясёлку вечнай надзеі

тым

якія тут

пачынаюць быць

Загрузка...