* * *

паміж праменнямі

гасподняе любові

што беллю чысціні

пранізваюць вся быша

пылком струменіцца ружовым

магічны кліч

чарадзейнае ліліт

што

ў палкі човен раскошы

маніць

каб пялёсткамі пяшчот

прыгажосці дэманіц

насыціць твой сон

тады

з крыніц зняволенага я

бухнуць гейзеры прагі

каб дэманіц напаіць

неперабраныя рады

што ткуць аснову зла

і шнуруюць сумленне

штодзённага жыцця

у якім ты

слуга

Загрузка...