Yeddi gözəl

Söylədi Bəhrama birinci adam:

"Sənin düşmənindən düşmən alsın kam.

Tökdü Rastü-Rövşən gözdən yaşımı,

Əzabla öldürdü can qardaşımı.

Mal-qara az, ya çox, nəyi ki, vardı

Üstə izzəti də alıb apardı.

Gözəldi qardaşım, xeyli cavandı,

Hər kim eşitdisə halıma yandı.

Mən şivən qoparıb, saldım qalmaqal,

Saldırdı zindana o məni dərhal.

– Düşmənə var – dedi – yaman rəğbəti,

Gətirdi başıma bu müsibəti.

Kinli bir qurluya verdi işarət,[299]

Etdilər evimi talan və qarət.

Bağlatdırdı məni, göstərib də zor,

Sarayı gözümdə dönüb oldu gor.

Getdi min zülm ilə, öldü o qardaş,

Bu qardaş ölümcül axıtdı qan-yaş.

Onun dustağıyam bir ildir, düzü.

Mənimçin mübarək faldır şah üzü".

O məzlum dərdini söylədikcə, şah

Oldu vəzirinin zülmündən agah.

Vəzir qarətini qan bahasilə

Qaytarıb tapşırdı o məzlum ələ.

Dedi: "Get işinə, azadsan, azad!"

Elədi məzlumu beləliklə şad.