De strijd der koningen

Tyrion

Varys stond over het komfoor gebogen en warmde zijn zachte handjes. ‘Naar het schijnt is Renling midden in zijn leger op gruwelijke wijze vermoord. Zijn keel is van oor tot oor doorgesneden met een lemmet dat door staal en bot sneed alsof het zachte kaas was.’

‘Vermoord door wie?’ wilde Cersei weten.

‘Hebt u er wel eens bij stilgestaan dat te veel antwoorden gelijk staan met helemaal geen antwoord? Mijn verklikkers zijn niet altijd zo hooggeplaatst als wij graag willen. Na de dood van een koning schieten de geruchten als paddestoelen uit de grond. Volgens een paardenknecht is Renling door een ridder van zijn eigen Regenbooggarde gedood. Een wasvrouw beweert dat Stannis met zijn toverzwaard dwars door het leger van zijn broer geslopen is. Verscheidene wapenknechten geloven dat de euveldaad door een vrouw is gepleegd, maar welke vrouw is omstreden. Een meisje dat door Renling was afgewezen, zegt de een. Een legerhoer die de avond voor de veldslag ter verpozing bij hem was gebracht, zegt een tweede. Nummer drie houdt het op vrouwe Catelyn Stark.’

De koningin was ontevreden. ‘Is het nodig onze tijd te verdoen met ieder gerucht dat door een stelletje idioten wordt rondverteld?’

‘U betaalt mij goed voor die geruchten, genadige koningin.’

‘We betalen u voor de waarheid, heer Varys. Knoop dat goed in uw oren, of deze kleine raad wordt misschien nog kleiner.’

Varys giechelde nerveus. ‘U en uw edele broer zullen Zijne Genade nog eens van zijn complete raad beroven.’

‘Ik durf te beweren dat het rijk met wat minder raadsleden ook wel zal blijven bestaan,’ zei Pinkje met een glimlach.

‘Maar mijn beste heer Petyr,’ zei Varys, ‘bent u niet bang dat uw naam de volgende is op het lijstje van de Hand?’

‘Nog vóór de uwe? Het komt niet in mijn hoofd op.’

‘Wellicht dienen we nog eens samen als broeders op de Muur, u en ik.’ Opnieuw giechelde Varys.

‘Eerder dan je lief is, eunuch, als je de volgende keer dat je je mond opent niets nuttigs zegt.’ Naar de blik in haar ogen te oordelen zou Cersei Varys’ castratie graag nog eens dunnetjes overdoen.

‘Is dit misschien een krijgslist?’ vroeg Pinkje.

‘Zo ja, dan is het wel het toppunt van geslepenheid,’ zei Varys. ‘Ik ben er althans zonder meer door om de tuin geleid.’

Tyrion had genoeg gehoord. ‘Wat zal Joff teleurgesteld zijn,’ zei hij.

‘Hij had zo’n mooie piek gereserveerd voor Renlings hoofd. Maar wie de dader ook is, we moeten maar aannemen dat Stannis erachter zit. Hij heeft er duidelijk voordeel bij.’ Dit nieuws beviel hem niet. Hij had erop gerekend dat de gebroeders Baratheon elkaar in een bloedige veldslag zouden decimeren. Hij had last van steken in zijn elleboog, daar waar die indertijd door de morgenster was opengehaald. Dat gebeurde soms als de lucht erg vochtig was. Hij kneedde hem vruchteloos met zijn hand en vroeg: ‘En hoe zit het met Renlings leger?’

‘Het merendeel van zijn voetmacht is nog bij Bitterbrug.’ Varys verliet het komfoor en nam zijn plaats aan tafel in. ‘De meeste heren die met heer Renling naar Stormeinde waren getogen zijn met vliegende vaandels naar Stannis overgelopen, met hun hele ridderschap erbij.’

‘Onder aanvoering van de familie Florens, wed ik,’ zei Pinkje. Varys wierp hem een slijmerig glimlachje toe. ‘Dan zou u winnen, heer, want heer Alester was inderdaad de eerste die zijn knie boog. Vele anderen hebben hem nagevolgd.’

‘Vele,’ zei Tyrion nadrukkelijk, ‘maar niet alle?’

‘Niet alle,’ beaamde de eunuch. ‘Loras Tyrel niet, Randyl Tarling niet en Mathis Rowin niet. En Stormeinde zelf is niet gevallen. Ser Cortijn Koproos blijft het slot namens Renling bezet houden en weigert te geloven dat zijn leenheer dood is. Hij wenst eerst diens stoffelijk overschot te zien voor hij de poort opent, maar Renlings lijk schijnt op onverklaarbare wijze verdwenen te zijn. Waarschijnlijk meegenomen. Een vijfde van Renlings ridders gaf er de voorkeur aan met ser Loras te vertrekken in plaats van de knie voor Stannis te buigen. Men zegt dat de Bloemenridder door het dolle heen was toen hij het lichaam van zijn koning zag en in zijn toorn drie leden van Renlings garde heeft gedood, onder wie Emmon Caay en Robar Roys.’

Jammer dat hij het bij drie heeft gelaten, dacht Tyrion.

‘Ser Loras is vermoedelijk onderweg naar Bitterbrug,’ vervolgde Varys. ‘Zijn zuster, Renlings koningin, is daar ook, evenals een groot aantal krijgslieden, die plotseling zonder koning zitten. Wiens kant zullen zij nu kiezen? Een netelige kwestie. Velen dienen de heren die in Stormeinde zijn achtergebleven, en die heren volgen nu Stannis.’

Tyrion boog zich naar voren. ‘Hier ligt een kans voor ons, lijkt mij. Zie Loras Tyrel voor onze zaak te winnen, en heer Hamer Tyrel en zijn baandermannen scharen zich misschien ook achter ons. Ze hebben op dit moment dan misschien hun zwaard onder ede aan Stannis opgedragen, maar ze kunnen die man onmogelijk een warm hart toedragen, of ze waren zijn zaak meteen al toegedaan geweest.’

‘Is het hart dat ze ons toedragen dan warmer?’ vroeg Cersei.

‘Nauwelijks,’ zei Tyrion. ‘Van Renling hielden ze duidelijk wel, maar die is dood. Misschien kunnen we ze voldoende goede redenen geven om Joffry boven Stannis te verkiezen… als we snel zijn.’

‘Wat voor redenen?’

‘Gouden redenen,’ opperde Pinkje meteen.

‘Tss,’ zei Varys. ‘Lieve heer Petyr, u wilt toch niet suggereren dat deze invloedrijke heren en edele ridders als kippen op de markt te koop zijn?’

‘Hebt u de laatste tijd onze markt wel eens bezocht, heer Varys?’ vroeg Pinkje. ‘Ik durf te beweren dat u er eerder een heer dan een kip te koop zult vinden. Natuurlijk kakelt een heer hooghartiger dan een kip en neemt hij het verkeerd op als hij net als een koopman klinkende munt aangeboden krijgt, maar heren zijn zelden gekant tegen het aannemen van geschenken… titels, grond, kastelen…’

‘Lagere heren zijn allicht met steekpenningen over te halen,’ zei Tyrion, ‘maar Hooggaarde nooit.’

‘Dat is zo,’ gaf Pinkje toe. ‘De Bloemenridder is wat dat betreft de sleutelfiguur. Hamer Tyrel heeft nog twee oudere zonen, maar Loras is zijn favoriet. Wie hem inpalmt heeft Hooggaarde.’

Ja, dacht Tyrion. ‘Het komt me voor dat we iets van wijlen heer Renling kunnen leren. Wij kunnen op dezelfde manier een pact sluiten met de Tyrels als hij. Door middel van een huwelijk.’

Varys was de eerste die het begreep. ‘U wilt Joffry aan Marjolij Tyrel uithuwelijken.’

‘Juist.’ Renlings jeugdige koningin was pas vijftien of zestien, meende hij zich te herinneren… ouder dan Joffry, maar een paar jaar maakte niet uit. Het was letterlijk een genot om aan zoiets te denken.

‘Joffry is met Sansa Stark verloofd,’ wierp Cersei tegen.

‘Een huwelijkscontract kan verbroken worden. Wat hebben we eraan om de koning met de dochter van een dode verrader te laten trouwen?’

Pinkje deed ook een duit in het zakje. ‘U zou Zijne Genade erop kunnen wijzen dat de Tyrels veel rijker zijn dan de Starks, en dat Marjolij mooi schijnt te zijn., en bovendien rijp voor het bed.’

‘Ja,’ zei Tyrion. ‘Dat zal Joff vast wel bevallen.’

‘Mijn zoon is nog te jong om zich met dergelijke dingen bezig te houden.’

‘Denk je dat?’ vroeg Tyrion. ‘Hij is dertien, Cersei. Net zo oud als ik toen ik trouwde.’

‘Jij hebt ons met die treurige affaire te schande gemaakt. Joffry is uit edeler hout gesneden.’

‘Zo edel dat hij Sansa door ser Boros de jurk van haar lijf liet scheuren.’

‘Hij was boos op het kind.’

‘Hij was ook boos op het koksmaatje dat gisteravond soep morste, maar die jongen heeft hij niet naakt uitgekleed…’

‘Dit ging niet om gemorste soep…’

Nee, dit ging om een paar lekkere tieten. Na het voorval op de binnenplaats had Tyrion met Varys overlegd hoe ze Joffry een bezoekje aan Chataya konden laten brengen. Hij hoopte dat de jongen de smaak te pakken zou krijgen. Wie weet zou hij zelfs dankbaar zijn, goden nog aan toe. Tyrion kon wel wat dankbaarheid van zijn soeverein gebruiken. Het moest natuurlijk wel in het geheim gebeuren. Het lastigste zou zijn hem van de Jachthond te scheiden. ‘De hond volgt zijn meester altijd op de voet,’ had hij tegen Varys opgemerkt, ‘maar alle mensen hebben slaap nodig. En er zijn er, die bovendien nog gokken, hoereren en in wijnkroegen rondhangen.’

‘Dat doet de Jachthond allemaal, als u dat soms wilde weten.’

‘Nee,’ zei Tyrion, ‘ik wil weten wannéér.’

Varys had met een raadselachtig lachje een vinger tegen zijn wang gelegd. ‘Heer, een achterdochtig man zou haast denken dat u wilt weten wanneer Sandor Clegane koning Joffry niet beschermt, zodat u de jongen gemakkelijker te na kunt komen.’

‘Maar u weet wel beter, heer Varys,’ zei Tyrion. ‘Alle goden, het enige dat ik wil is toch dat Joffry van mij houdt!’

De eunuch had beloofd zijn gedachten over de zaak te laten gaan. Maar de oorlog stelde zo zijn eisen, en ze zouden geduld moeten hebben voor ze een man van Joffry konden maken. ‘Jij zult je zoon wel beter kennen dan ik,’ dwong Tyrion zichzelf tegen Cersei te zeggen, ‘maar toch is er veel te zeggen voor een huwelijk met de Tyrels. Dat zou wel eens de enige manier kunnen zijn om Joffry tot zijn huwelijksnacht in leven te houden.’

Pinkje gaf hem gelijk. ‘Het meisje Stark heeft Joffry niets dan haar lichaam te bieden, hoe aantrekkelijk ook. Marjolij Tyrel brengt vijftigduizend zwaarden en de verzamelde strijdkrachten van Hooggaarde in.’

‘Een waar woord.’ Varys legde een zacht handje op de mouw van de koningin. ‘U hebt het hart van een moeder, en ik weet dat Zijne Genade van zijn lieve schatje houdt. Maar een koning moet leren de noden van het rijk boven zijn eigen verlangens te stellen. Ik zeg: laten we dit aanbod doen.’

De koningin onttrok zich aan de aanraking van de eunuch. ‘Vrouwen zouden zo niet praten. U kunt zeggen wat u wilt, heren, maar Joffry is te trots om genoegen te nemen met de restjes op Renlings bord. Hij zal hier nooit mee instemmen.’

Tyrion haalde zijn schouders op. ‘Zodra de koning over drie jaar meerderjarig is mag hij naar eigen goeddunken ja of nee zeggen. Tot op dat moment bent u zijn regentes en ben ik zijn Hand en trouwt hij met wie wij zeggen dat hij trouwt, restjes of niet.’

Cersei had al haar pijlen verschoten. ‘Doe dat aanbod dan maar. Mogen de goden u allemaal behoeden als dat meisje Joff niet bevalt.’

‘Wat fijn dat we het eens zijn,’ zei Tyrion. ‘Nu dan, wie van ons gaat er naar Bitterbrug? We moeten ser Loras ons aanbod doen voordat zijn bloed te zeer bekoeld is.’

‘Had u een lid van de raad willen sturen?’

‘Ik kan toch niet van ser Loras verlangen dat hij met Bronn of Shagga onderhandelt? De Tyrels zijn trots.’

Zijn zuster probeerde onmiddellijk de situatie in haar voordeel uit te buiten. ‘Ser Jacelyn Bijwater is edel geboren. Stuur hem.’

Tyrion schudde zijn hoofd. ‘We hebben iemand nodig die meer kan doen dan onze woorden herhalen en het antwoord mee terugbrengen. Onze afgezant moet namens de koning en de raad kunnen spreken en de zaak snel beklinken.’

‘De Hand spreekt namens de koning.’ Kaarslicht gloeide als groen wildvuur in Cerseis ogen. ‘Als we jou sturen, Tyrion, is het net of Joffry zelf is gegaan. Wie beter? Jij kunt net zo goed met woorden overweg als Jaime met een zwaard.’

W/ je me zo graag de stad uit hebben, Cersei? ‘Je bent al te vriendelijk, zuster, maar mij lijkt de moeder van een jongen beter geschikt om een huwelijk voor hem te arrangeren dan zijn oom. En vrienden maken gaat jou makkelijker af dan het mij ooit zal doen.’

Haar ogen vernauwden zich. ‘Joff heeft mij nodig om hem terzijde te staan.’

‘Uwe Genade, heer Hand,’ zei Pinkje, ‘de koning heeft u beiden nodig. Laat mij in uw plaats gaan.’

‘U?’ Welk voordeel zou hij daarin zien, vroeg Tyrion zich af.

‘Ik ben lid van de koninklijke raad, maar niet van het koninklijk huis, dus ik zou een armzalige gijzelaar zijn. Ik ken ser Loras heel goed van toen hij aan het hof vertoefde en heb hem geen aanleiding gegeven om mij niet te mogen. Hamer Tyrel is mij voor zover ik weet niet vijandig gezind, en ik vlei me met de gedachte dat ik als onderhandelaar niet onbekwaam ben.’

We zitten klem. Tyrion vertrouwde Petyr Baelish niet en verloor de man liever niet uit het oog, maar welke keus had hij nog? Het zou Pinkje of Tyrion zelf worden, en hij besefte ten volle dat alles wat hij hier in Koningslanding tot stand had gebracht voor niets zou zijn geweest als hij langer dan één moment afwezig was. ‘Tussen hier en Bitterbrug wordt gevochten,’ zei hij voorzichtig. ‘En u kunt er vergif op innemen dat heer Stannis ook herders op pad stuurt om de afgedwaalde lammeren van zijn broer binnen te halen.’

‘Ik ben nooit bang geweest voor herders. Het zijn de schapen die me zorgen baren. Maar een escorte lijkt me wel zinnig.’

‘Ik kan honderd goudmantels missen,’ zei Tyrion.

‘Vijfhonderd.’

‘Driehonderd.’

‘En dan nog veertig man extra… twintig ridders met evenzo vele schildknapen. Wanneer ik zonder een stoet ridders arriveer zullen de Tyrels mij niet erg hoog aanslaan.’

Dat was maar al te waar. ‘Akkoord.’

‘Dan neem ik Hoor’es en Hobbel in mijn gezelschap op en stuur ze na afloop door naar hun edele vader. Als een gebaar van goede wil. We hebben Paxter Roodweijn nodig, hij is de oudste vriend van Hamer Tyrel en zelf ook een machtig man.’

‘En een verrader,’ zei de koningin bokkig. ‘Het Prieel zou zich met alles erop en eraan voor Renling hebben verklaard als Paxter niet donders goed had beseft dat zijn welpen daarvoor zouden boeten.’

‘Renling is dood, uwe Genade,’ hield Pinkje haar voor, ‘en noch Stannis, noch Paxter zullen vergeten zijn hoe de galeien van Roodweijn tijdens het beleg van Stormeinde de zeeweg blokkeerden. Geef hem zijn tweeling terug en wij krijgen in ruil daarvoor allicht heer Paxters liefde.’

Het overtuigde Cersei niet. ‘De Anderen mogen zijn liefde houden. Ik wil zijn zwaarden en zeilen, en de beste manier om die te krijgen is zijn tweeling stevig vasthouden.’

Tyrion had de oplossing. ‘Laten we ser Hobber dan naar het Prieel terugsturen en ser Horas hier houden. Heer Paxter is vast wel zo slim om dat raadseltje op te lossen, dunkt me.’

Dat voorstel werd zonder tegenwerpingen aangenomen, maar Pinkje was nog niet klaar. ‘We zullen paarden nodig hebben. Snel en sterk. Nu er overal gevochten wordt, zullen we moeilijk aan verse paarden kunnen komen. En er is ook een ruime voorraad goud nodig, voor die geschenken waar we het daarnet over hadden.’

‘Neem net zoveel mee als u nodig hebt. Als de stad valt wordt het toch allemaal door Stannis gestolen.’

‘Voorts moet ik mijn opdracht op schrift hebben. Een document dat bij Hamer Tyrel geen twijfel over mijn bevoegdheden zal laten bestaan en mij volmacht geeft met hem te onderhandelen over deze verbintenis en alle regelingen die verder nodig zijn, en namens de koning bindende afspraken te maken. Deze volmacht dient door Joffry en alle leden van deze raad ondertekend te zijn, en voorzien van al onze zegels.’

Tyrion ging ongemakkelijk verzitten. ‘Goed. Nog meer? Bedenk wel dat het een heel eind is van hier naar Bitter brug.’

‘Ik vertrek voor het aanbreken van de dag.’ Pinkje stond op. ‘Mag ik ervan uitgaan dat de koning mij na terugkeer op passende wijze zal belonen voor mijn moed en inzet om zijnentwil?’

Varys giechelde. ‘Joffry is zo’n dankbaar heerser, ik weet zeker dat u niets te klagen zult hebben, mijn beste, dappere heer.’

De koningin vroeg onomwonden: ‘Wat wilt u, heer Petyr?’

Pinkje gluurde met een sluw lachje naar Tyrion. ‘Daar moet ik nog even over nadenken. Ik zal ongetwijfeld wel iets weten te verzinnen.’

Hij maakte een luchtige buiging en vertrok, zo nonchalant alsof hij een van zijn bordelen ging bezoeken.

Tyrion wierp een blik uit het raam. De mist was zo dik dat hij zelfs de ringmuur aan de overkant van het binnenplein niet kon zien. Een paar zwakke lichtjes schenen onduidelijk door het grijs heen. Een beroerde dag om te reizen. Hij benijdde Petyr Baelish niet. ‘Laten we die documenten dan maar opstellen. Heer Varys, wilt u perkament en een ganzenveer laten komen? En iemand zal Joffry moeten wekken.’

Het was nog steeds grijs en donker toen de vergadering eindelijk afgelopen was. Varys trippelde in zijn eentje weg. Zijn zachte sloffen schuifelden over de vloer. De Lannisters bleven nog even talmen bij de deur.

‘Hoe staat het met je ketting, broer?’ vroeg de koningin terwijl ser Presten een met eekhoornbont afgezette mantel van zilverbrokaat om haar schouders vastgespte.

‘Die wordt schakel voor schakel langer. De goden zij dank dat ser Cortijn Koproos zo hardnekkig is. Stannis zal nooit naar het noorden optrekken met Stormeinde oningenomen achter zijn rug.’

‘Tyrion, ik weet dat we het niet altijd eens zijn over het te voeren beleid, maar ik denk dat ik je verkeerd beoordeeld heb. Je bent niet zo’n dwaas als ik dacht. Eigenlijk heb je me erg geholpen, besef ik nu, en daar ben ik je dankbaar voor. Vergeef me maar als ik in het verleden wel eens grof tegen je ben geweest.’

‘O ja?’ Hij haalde glimlachend zijn schouders op. ‘Lieve zuster, je hebt niets gezegd waarvoor je mijn vergiffenis nodig hebt.’

‘Vandaag, bedoel je?’ Ze lachten allebei… en Cersei boog zich voorover en drukte een snelle, zachte kus op zijn voorhoofd. Te verbijsterd voor woorden kon Tyrion haar alleen maar nakijken toen ze met ser Presten naast zich de gang door schreed. ‘Ben ik niet goed wijs of heeft mijn zuster me echt gekust?’ vroeg hij aan Bronn toen ze weg was.

‘Was het zó lekker?’

‘Het… overviel me.’ Cersei gedroeg zich de laatste tijd vreemd, wat Tyrion erg verontrustend vond. ‘Ik probeer me haar vorige kus voor de geest te halen. Ik kan niet ouder dan een jaar of zes, zeven zijn geweest. Jaime had haar uitgedaagd om het te doen.’

‘Die vrouw heeft eindelijk oog gekregen voor je charmes.’

‘Nee,’ zei Tyrion. ‘Nee, die vrouw broedt iets uit. Daar moeten we achter zien te komen, Bronn. Je weet dat ik het niet op verrassingen heb.’