Соль жыцця

Марозны студзень стаў каля акна.

З франтоў прыходзяць добрыя навіны.

Здаецца мне, радзіма ўся відна

У гэтую вячорную гадзіну.

Гарыць агонь, цудоўны чорны хлеб

Дае мне сіл для заўтрашняе працы.

Я выйду рана, толькі у імгле

Пачне маленькі горад прачынацца.

Так, дзень пры дні, у гэты самы час,

Нібы па змове ці па абяцанню,

Я на рагу страчаю скрыпача,

Мы разам з ім праходзім на світанні.

I радасна мы паўтараем зноў,

Што уначы быў адагнаны вораг,

I слаўная сям’я совецкіх гарадоў

Пабольшала яшчэ на вызвалены горад.

Мы прывітаем дзень: я — словам, ён — смыком,

Спеў паляціць у дальнюю дарогу.

Няхай-жа ён сустрэнецца з байцом,

Што пачынае дзень наш перамогай!