Соль жыцця

— А што ты мне, бацька, сягоння прынёс?

Што там выглядае ў цябе з-пад рукі?

— Ці ў свеце ласункі смачнейшыя ёсць,

Як свежы хлябок з пытляванай мукі?

У сілу ўбіраецца летняя ноч,

Паціху ахутваюць хмары зямлю.

Дзіця не кладзецца, чакае яно,

Што зараз абвешчаны будзе салют.

Забыла дзіця, што вячэраць пара, —

Пакроен на лусты ляжыць каравай.

I праўда, чутно: загулі ў рупарах

Знаёмыя словы: «Гаворыць Масква!»

Вось дождж сыпануў і пабег у прасцяг,

Праліўся у полі, вярнуўся назад,

А сон падышоў і загойдаў дзіця,

І светлую казку яму расказаў.

А дзесьці наперад памкнуўся баец,

Асвежаны добрым і цёплым дажджом,

Ізноў зарадзіў ён гарматы свае,

I ворага ўдарыў знішчаючы гром.