Соль жыцця

На сонечнай вуліцы, сцежцы сухой,

Вясеннія песні гучалі,

Дзяўчынкі скакалі на ножцы адной —

У «класы» яны тут гулялі.

Напэўна глыбока задумаўся я.

Што нават і сам не прыкмеціў,

Што ўжо на сярэдзіне «рая» ¹ стаяў, —

Навокал смяяліся дзеці.

Я сённячы з імі у гульні гуляў,

Забыўшы пра розныя ўзросты,

Скакаў на назе, жартаваў і спяваў, —

Было ўсё так добра і проста.

I думкі, што ўсюды хадзілі за мной,

Цяпер адляцелі далёка.

У гульнях дзіцячых знайшоў я спакой.

I радасна стала навокал.

Мяне не прагналі з гульні малышы,

Хоць класы я ўсе пераблытаў.

Наш рай на зямлі — то багацце душы

У дружбе сяброўскай адкрытай.

Якою-б дарогай жыццё ні вяло —

Я з вернага курсу не збіўся.

Цяпер прада мною любоў і святло.

Цяпер я ў раі апыніўся.