І радасць i боль

Дзве родныя мовы, як два ручаі,

Зліліся i сталі крыніцай жывою.

Мне курскія ў Глуску пяюць салаўі,

I кружацца нашы буслы над Нявою.

Я з першага класа усё разумеў:

«Плакала Саша, как лес вырубали...»

Пад гукі цымбалаў ад шчасця нямеў,

Калі за ракой датлявала купалле.

Купала i Колас адкрылі мне зрок,

Душу зачароўвалі матчыны песні,

A пушкінскі вечна крылаты «Прарок»

I ў познюю восень прыносіць прадвесне.

Я ў ленінскім слове знаходжу заўжды

Падтрымку, адказ i параду,

I мне, як i ў даўнія тыя гады,

Не трэба зусім перакладу.

Заўсёды адданы праўдзіваму слову,

Я сэрцам знаёмыя гукі лаўлю,—

Люблю неўміручую рускую мову

I роднае слова, як маці, люблю.