Апошні радок


Паэты паміраюць на хаду

I падаюць, як каласы на пожні,

А я не здамся, я не упаду,

Пакуль не дапішу радок апошні.

Відаць, пісаў я не заўсёды так,

Каб ажылі мае у сэрцах песні,

Відаць, дарэмна думаў, што — мастак,

Што творца, a выходзіць, быў рамеснік.

Збяру ўсе сілы, боль i жар душы

I над самім сабою узнімуся,

Каб сэрца загадала: «Запішы

Адзін радок, патрэбны Беларусі».

Загрузка...