Відаць, такі мой лёс круты,
Што мала бачыў дабраты.
Мяне часцей дарэмна білі,
Чым шкадавалі i любілі.
Загартаваны на бядзе,
Я не згінаўся анідзе,
За дабрату ішоў на злом,
Мне ж за дабро плацілі злом.
Бо я ў пару i не ў пару
У вочы праўду гавару,
А хто яе не вельмі любіць,
Сябе ратуе, іншых губіць.
Я перажыў i боль i страх
На сцюжы i сямі вятрах
I сам свае загоіў раны,
Бо праўдаю загартаваны.