І радасць i боль

Недалюбіў, недакахаў, недаспрачаўся,

Не ўсе спаліў збуцвелыя лаўжы

I вось з аднапляменнікаў астаўся

Адзін на небяспечным рубяжы.

Прыспешваюць гады. Не азірнуцца

На свой бясконцы i цярністы шлях.

Гукаю тых, што ўжо не азавуцца,

Агонь шукаю, што даўно ачах.

Здаецца часам,— i мяне гукае

Знаёмы голас з-за тае мяжы,

Але ніхто нідзе не сустракае,

За міражом знікаюць міражы.

Здаецца часам,— кружыць чорны воран

I над маёй ссівелай галавой,

А сонца разгараецца, як горан,

Душа душы адказвае жывой:

Жыві, пакуль глядзяць удалеч вочы,

Душой нідзе ніколі не крыві,

Не бойся, дык i вораг не сурочыць,

I за сябе, i за другіх жыві.