І радасць i боль

Адзіная зорка у небе гарыць,

З кім можна з адкрытай душой гаварыць.

Цябе я з маленства начамі шукаў,

Табе спавядаўся, калі сустракаў.

Ты ведала думы мае i сакрэты,

Я быў да світання табою сагрэтьт,

Табе я даверыў таемныя мары,

А ты нечакана знікала за хмары,

Ты зноў узыходзіла на небасхіле,

Хоць часта ў касмічным гублялася пыле.

Адна ты заўсёды свяціла ў жыцці.

Цяпер на змярканні другому свяці.

Як толькі прыстану ў нялёгкай хадзе я,

Спытаю:

— А як ты завешся?

— Надзея.