І радасць i боль

Гавораць: праўда вочы коле

Таму, хто не казаў ніколі

Суровай праўды проста ў вочы

I гаварыць ніяк не хоча.

Хлусню ён можа апраўдаць,

Сказаць,— нібы яму відаць

Такое, што ніхто не бачыць,

А сам ён вельмі многа значыць,

Бо знае, што забараняць,

Кагo, i як, i дзе суняць,

Каб толькі спакайней жылося,

Каб добра елася, пілося.

Не лаюць тых, хто не дазволіў,

Хадайніцтва не задаволіў,

А хто адважна даў дазвол,

Той можа страціць важны стол.

Таму да пэўнае пары,

Што думаеш, не гавары.

Чыноўнік зразумеў i ў школе,

Што праўда толькі вочы коле,

Таму ён так стаіць за коснасць

I безгалосую галоснасць,

Але даўно прыйшла пара

Для Праўды у імя дабра.