Я знікаю паступова,
Як хвіліны, як гады,
Як нясказанае слова,
Як размытыя сляды.
Я знікаю, я знікаю,
Так i знікну, нібы цень,
I спакойна сустракаю
Непазбежны гэты дзень.
Да апошняга парогa
Крок за крокам прывялі,
A ў душы расце трывога,
Што каштоўнага нічога
Не пакіну на зямлі.